12. Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze

Boskie Serce Jezusa - dla mnie konające, włócz­nią przebite, poświęcające się bez granic - czy nie zasługuje na wszelką chwałę i uwielbienie? To dla mnie zaszczyt i szczęście, że mi wolno Tobie oddawać chwałę i uwielbienie, zapominać o sobie, o swoich małych radościach i kłopotach, by jakby gubić się zupełnie w Twej chwale.
Modlitwa uwielbienia to najdoskonalsza modli­twa, bo w niej wznosi się dusza do Boga, cieszy się jego wielkością, pięknością, świętościąa opromieniona światłem Bożym, zapomina o so­bie, by Bóg był w niej wszystkim. Boskie Serce, Ty wiesz, jak mi to trudno przychodzi, bo nie umiem o sobie zapominać, bo nawet w modlitwie szu­kam siebie, swojej pociechy, swojej chwały. Ser­ce Jezusa, naucz mnie chwalić Ciebie, dla Ciebie zapomnieć o sobie, byś Ty żył we mnie.